Çarşamba, Şubat 18, 2009

Eski Dost...

Yıl 1974 Almanya'da doğmuş. Oralardan taa Türkiye'ye gelmiş. Yıl 2004. Bir arkadaşım beni arayıp, vosvos sevgimi bilip, Üsküdar'da bir vosvos bulduğunu ve fikir vermem açısından, benim fikirlerime ihtiyaç duyduğunu söylemişti. Kalktım gittim. Dipdiri fakat çok genç işi ama çok orijinal olmayan TİKİ ile tanışmam böyle başladı...
Yaklaşık bir sene sonra bu arkadaşım beni yine arayıp, daha farklı bir araç almak için TİKİ'yi satmak istediği söylediğinde tekrar gittim Onu görmeye... Hiç aklımda değilken "aldım" dedim. Sonraki hikaye çok daha komik...
Eşim kullanır diye düşünürken, kayınpederim yıllarca başta hiç sevmediği TİKİ'yi kullandı. Sonrasında TİKİ'nin yıllarca evet yıllarca bir kaldırım kenarında tekrar yollara döneceği zamanı beklediği günler geldi... Biz İstanbul'u terketmiştik. Kayımpederim Amerika'ya gitmişti ve TİKİ yıllarca bir kaldırım kenarında yol alma özlemi içerisinde öylece bekledi.
Kayınpederim üzerine gül kokladı ses etmedi. Ben ona göz ucuyla bakıp koltuğuna oturmakta terddüt ettiğimde bile içerlemedi, ses etmedi. Sanırım bir gün yollara koyulacağımızı bilirmişcesine, sessiz, sakin ve mağrur ve gururlu bir şekilde bekledi, bekledi, bekledi...

Bir talip çıktı kendisine, içim hiç istemeyerek gittim gösterdim... Ama bütün defolarını göstererek... İçimden bir ses ayrılmamalısınız diyordu... Netekim öyle de oldu... Ertesi gün ufacık bir bakımdan sonra Cennetime doğru yola koyulduk Tiki ile... Ve inanın ki sanki acenteden yeni çıkmışcasına, sanki 35 yaşında değilmişcesine o kadar istekli ve heyecanla bana eşlik etti ki, elimdeki tüm ondan daha genç araçları satma kararı aldırdı bana... Vosvos böyle birşey işte...
Vosvos bir ayrıcalık... vosvos bir yaşam tarzı belki de... İyi ki varsın TİKİ... iyi ki varsın... Hayatımda bir çok kapı açmış vosvos sevgisinin hakikaten de boş bir hayal olmadığının, sadakatin, vefanın hala varolduğunun ispatısın...
Yıllarca beraber olmak dileğiyle...

Vosçakalın...

Hiç yorum yok: