Perşembe, Şubat 12, 2009

Nihat Akkaraca


Eski Datça'da bir Nihat Akkaraca doğmuş. Bu kişi kişisel çabaları ile meslek edinip, yabancı dil öğrenmiş. Yıllarca başarıyla çalışmış. Sonra memleketi Datça'ya geri dönmüş. Diğer yaşıtları gibi kahvede pişpirik oynamak yerine, üretmiş, türetmiş, dinlemiş, anlatmış... Bilgisayar öğrenmiş, internete merak salmış. Web sayfası yapmış. Yetmemiş bir kitap yazmış. O kitap birinci baskıyı tüketmiş ikinciye basılmış...
Herşeyden önce insanmış. Kiminin babası, kiminin abisi, kiminin amcasıymış. Ama hakikaten güzel insanmış. Çalışkanmış, üretkenmiş.
Datça'lılar aristokrattır. Çalışmayı sevmez çalıştırır sözünün aksine, son ana kadar çalışmıştır, didinmiştir. İyi de etmiştir...
Bu anlattığım kişi aramızdan ayrıldı. İhmal ettiği belki de yapacaklarını biran evvel yapabilmek, vakit kaybebetmemek adına ihmal ettiği bir rahatsızlık sebebiyle aramızdan ayrıldı. Boğazım düğümlendi. İçim patlayacak gibi oldu. Yarın toprağa vereceğiz. Ama inanın ki gelecek kuşaklara anlatılması gereken bir kişiydi. Onu tanıyabilmiş olmanın mutluluğu, kaybetmiş olmanın hüznüne karışırken... Onun sayfasına ilk başından sonuna kadar okuyarak, ulaşabiliyorsanız kitabını alarak. Ne anlatmak istediğimi anlayacaksınız. Mutlaka bakın. Hak verecekseniz.
Seni hakikaten ve tüm samimiyetimle çok özleyeceğim Nihat Amca...

Hiç yorum yok: